My Facebook Page

Hey guys, please visit me on facebook and hit the like button.

thank you...

https://www.facebook.com/billylantitaofficial

Center of the Archipelago, Mother of all Data (Luzon datum of 1911)

I was amazed by the information I have learned, couple of months ago, that there was a land mark, historical land mark actually, situated near the place where I grew up. During my early years in my hometown, I haven't heard anything about it. I know the place actually, but I didn't know that there is such thing like this which can be found in the place. Even my parents and my grandparents don't talked about it. My teachers in school don't informed us about it. Maybe it is because no proper documentation has been made about this thing.

What I am talking about is the Luzon Datum of 1911 which is actually celebrating it centennial this year.


Luzon Datum of 1911 is a Geodetic Center of the Philippines. It was established by the United States Coast and Geodetic Survey (USCGS) now National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). A geodetic marker drilled in a cubic meter of diorite rock on a mountain top located at the boundaries of Argao, Hinanggayon, and Silangan at Mogpog. 13°33'41"N, 121°52'3"E


This important geodetic point marker serves as point number one for all map markers in the country at first level accuracy.

I can't believe that a thing like this exist in the place where I live. And in the celebration of its 100 years of existence the local government put up a Historical Centennial Marker in the place. They also put up a gazebo for those who will find it as a tourist spot.

I'm sure this is one thing, a Marinduqueno like me must be proud of.

Half full. half empty

Have you ever experienced the feeling that you have done everything but at the end of the day, there is something missing. The feeling of longing for someone or craving for something that you can't really identify whom it is or what it is. The feeling that you're almost full, but deep within, you're your empty.

I can't find the right word to describe it. It is hard to explain how does it feel but for sure it sucks, totally sucks.

PRO LIFE

I have read this story on a friend wall in Facebook.
http://www.facebook.com/pages/999999999-people/197911436911352

It's worth reading it coz it has a good message now that we are in the middle of deciding on 
the issue of population explosion. May the people involve in the decision making receive God's guidance in order for them to make a wise decision regarding this matter. It's everyone concern 


so let share this one...









A worried woman went to her gynaecologist and said: 

'Doctor, I have a serious problem and desperately need your help! My baby is not even 1 year old and I'm pregnant again. I don't want kids so close together.' 

Love, love, love

What if love knocks in your door at the least expected circumstances? What will you do? Are you going to grab it or just leave it?

Faith sometime tests us on how we are going to deal with challenges in life. But the hardest thing to deal with is love. It's hard to make decision when your mind and your heart don't agree with each other. It's difficult to decide which one is to follow. Your heart says that you deserve to be happy, but your mind has reservation that you might get hurt again. You're afraid that you might feel the same feeling like before.

On the other side, what if you try it. It might be the right one that you have been waiting for. After all, you're always hurt before. You already know how to cope with it. The most important thing is that you love in the best that you can.

Rules in Cheating in School!

Disclaimer:


I have seen this article in one the the pages in Facebook.


http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150358089598570&set=a.370978248569.159839.370968203569&type=1&theater

No copyright infringement intended.


JUST FOR FUN!


Happy Weekend guys!!!

Minsan, Masakit Tanggapin ang Katotohanan

"Huwag mo ng sikaping hanapin ang katotohanan kung hindi mo kayang tanggapin ang iyong matutuklasan."
-billy

Madalas gusto nating tuklasin ang mga bagay-bagay sa ating paligid. Nais nating malaman ang katotohan upang kahit papano masagot ang mga katanungang naglalaro sa ating mga isip. Mga bagay na nagpapahirap sa ating kalooban.

Ngunit papaano kung ang katotohanang ating malalaman ay magdudulot pala ng mas matinding sakit sa ating  puso? Handa ba tayong tanggapin ang mga katotohang ito?

Kaya pa bang indahin ng sagatan mong puso ang panibagong kirot na dulot ng katotohanang ito?

A Life In an Isle: A Research Study II

This article/case study has been made by my brother during his college days as one of his requirement in his class. As I browse my files in my laptop, it happened that I saw this one and I decided to post it in my blog for the reason maybe that someone from our province might read it. The content of this article mirrors the life of our fellow countrymen who have been taken for granted long time ago.

A Life In an Isle: A Research Study

This article/case study has been made by my brother during his college days as one of his requirement in his class. As I browse my files in my laptop, it happened that I saw this one and I decided to post it in my blog for the reason maybe that someone from our province might read it. The content of this article mirrors the life of our fellow countrymen who have been taken for granted long time ago.

My apologies for some mistakes found in this article (if there is). I decided not to change the whole context of this aside from other minor proof reading I have made.

Ikaw, Ako at ang Musika

Maraming nagsasabi na ang musika daw ay kakambal na nating mga tao. Mula pa lang sa ating pagsilang ay nagiging bahagi na ito ng ating buhay. Katulad na lamang ng paghehele sa atin ng ating mga magulang upang tayo ay makatulog. This shows how magical the music is, even though we're not be able to understand what it means,

Summer Escapade II

It's already past 12 nang dumating kami sa resort sa Matabungkay. Nagpahinga lang kami ng konte then we started preparing our food. Inihaw na isda at liempo. Isang masarap na tanghalian para sa lahat.

Dahil mataas pa ang sikat ng araw at nakakasunog ng balat, nagpasya muna ang grupo na matulog upang may lakas para mamayang gabi.

Responsibilty, Respect, Reflect

"Hindi dahil sa kalayaang nasa iyo ay may karapatan ka ng gawin ang lahat ng bagay na nais mo. Lahat ng kalayaang tinatamasa mo ang may kaakibat na responsibilidad at respeto sa mga taong nakapaligid sa iyo."
-billy


Minsan dahil sa ating pananaw na malaya tayo, nakakalimutan nating i-evaluate ang ating mga actions. Nakakaligtaan nating tingnan na may nasasaktan pala tayong mga tao dahil sa pag-aakalang wagas at walang

Update

It has been a long time since my last post. I miss my blog. I miss sharing my experiences. whoah.... But......I don't have much time to do that.

Any way, I have a lot to share when I go back....

The only question is When?..

lol

Summer Escapade I

Ngayon ko lang maikukwento ang aking summer gimik with my friends. Ngayon lang kasi nagkaroon ng time na gawin. Almost 2 months na pala. Haha. Busy lagi sa work. Anyway this happened on April 21-22,2011

Bago sumapit ang Holy Week kung kelan two days walang pasok ang mga malls, nagpasya ang grupo na maligo sa isang resort sa Matabungkay sa Batangas. Siyempre excited dahil ngayon lang ulit muling magkikita-kita. Lahat kasi ay busy sa mga trabaho at ito lang ang tamang panahon upang makapagrelax.

Traitor [karma lang katapat mo] III: Karma Strikes

In this modern world where instants are rampant, pati daw karma instant na. Sabi pa nga ng iba digital na daw ang karma, mabilisan na ang balik. In just a snap of a finger, nasa iyo na palang lahat ng mga ginawa mo sa kapwa mo. Good for you kung mabuti ang ginawa mo sa kapwa mo, mabuti din ang balik sa iyo.

You Are Mine

"We can't own something/someone we don"t really have."
                                                             -billy


May mga bagay na akala natin, dahil nakikita natin, ay pag-aari na natin. And most of the time nagiging possessive tayo sa bagay na ito.

I'm Going Back Home (Day 3)

Tagal ng last chapter na to. Sorry, I was just preoccupied with so many things. Anyway, eto na ang last part ng pag-uwi ko sa aking lupang sinilangan.

---------------------------------------------------------------

Kinabukasan maaga silang naghanda para sa thanksgiving ng aking kapatid. Pero tulog pa din ako.

Sarap talaga ng buhay sa probinsya. Nagpatay sila ng isang maliit na baboy. May kalamay ( pritong saging na may harina), tinapang isda na bagong huli at marami pang iba. pero syempre, hindi mawawala ang native drink na tuba. Masarap naman ito at matagal ko na rin itong hindi natitikman. Unti-unti ng nagsisidatingan ang aming mga kamag-anak kaya nagdeside na akong maligo.

I'm Going Back Home (Day 2)

Nagpasya kaming muling matulog ng 3:00 ng umaga. May ilang oras pa rin upang makapagpahinga bago kami lumuwas ng bayan para sa graduation ng aking kapatid. ( Nasa bundok kasi ang bahay namin. Hehehe.)

Tubong (Putong) Tradisyong Marinduqueño

Ang Putong (kilala din sa tawag na tubong) ay isang naiibang tradisyon ng mga Marinduqueño upang  magbigay pugay at pagkilala sa kanilang mga bisita. 

Remember Me This Way

I love the message of this song. Sana makatagpo tayo ng tunay na kaibigan. The one who accepts you at your worst and brings out the best in you. Enjoy singing!!!

I'm Going Back Home (Day 1)

"Ang sarap balikan ng lahat ng naging bahagi kung ano ka ngayon."

Traitor [karma lang katapat mo] II

Ang pinakamahirap siguro sa lahat eh yung ipagkanulo ka ng taong itinuring mong kapatid. Ipinagtanggol mo sa mga naninira sa kanya ngunit siya din pala ang sisira sayo.

Bakit kaya ganoon? hanggang ngayon hindi pa rin sumagi sa isip kung ano ang mabigat na dahilan kung bakit nya nagawa yun. I wasn't inform about that, pero may mga kumakalat na palang ganoong balita. I'm so disappointed.

Siguro after all of these things that happened, everything will changed.

  Karma na lang sayo. Kung ano ang iyong itinanim, yun din ang iyong aanihin.

Senaryo sa Loob ng Pampasaherong Jeep

Marahil naranasan na ng halos lahat sa atin sa sumakay sa isang pampasaherong jeep. Pansinin ang mga sumusunod na senenaryo sa loob jeep.

1. Mabilis mapuno ang huling bahagi ng jeep dahil ayaw na siya ang mag-aabot sa driver ng pamasahe ng ibang pasahero.

2. Kapag no choice na siyang maupo sa unahan, agad na magbabayad at magkukunwaring tulog at hindi iaabot ang bayad ng ibang pasahero.

3. Kahit wala nang maupan dahil sa laki ng pwestong nasakop ng dambuhalang si kuya at si ate, pilit na pinapagkasya ni manong driver ang pasahero para di siya malugi.

4. Ang mga balat ng junk foods na kinain ay isinisiksik sa mga gilid ng jeep kahit na may nakikitang basurahan sa loob ng sasakyan.

5. Ang lakas manigarilyo ni kuya kahit kitang kita ang karatulang "NO SMOKING".

6. Kahit matagal ng nakahinto ang jeep at ilang hakbang na lang ang bababaan, hindi pa rin bababa si ate at maghihintay na muling tumakbo ang jeep saka papara kahit nakakatatlong ikot pa lang ang gulong ng jeep.

7. Ang mga mata ni kuya naghahanap ng mga masisilip na langit. Minsan Nagse-shade para hindi halata.

8. Si kuya wagas kung makaupo. Deadma kahit ipit na ipit na ang dalawang katabi dahil sa laki ng pagkabuka ng dalawang hita.

9. Siyempre hindi mawawala yung kahit maluwag ay gigitgitin ka ng dalawang lalaki na may dalang jacket. Kapag hindi matalas ang pakiramdam mo. sori na lang ang cellphone at wallet mo.

Yan ay ilan lamang sa mga pang-araw araw ng buhay ng mga commuters. PINOY nga naman. Magbago na po tayo.

Sana Tayong Lahat

Napakasayang balikan ang lugar kung saan ka nagsimula. Kung saan ka nabuo, kung ano ka ngayon at ano ang mga bagay na kaya mong gawin. Nakakataba ng puso na makita ang mga taong naging bahagi ng iyong pag-unlad bilang isang tao. Yung mga taong sumalo sa iyo habang nahuhulog sa bangin ng kawalang pag-asa.

Maraming bagay na nagbago. May mga bagong gusaling naitayo. Mga bagong daan na nabuo. May pagbabago. Sa kabuuan, may pag-unlad.

Ngunit hindi lahat ng tao ay napabilang sa umunlad. Makikita pa rin ang pamilya na umaasa sa mga pisong barya na ihahagis sa tubig ng mga pasahero ng barko upang maipamatid gutom sa kumakalam na sikmura. Marami pa ring bata ang hindi pumapasok sa halip, sa kanilang murang edad ay nagtatrabaho na upang makatulong sa pang araw-araw na gastos ng pamilya.

Sana sa pag-unlad kasama ang lahat. Walang maiiwan at mananatili sa kanilang miserableng kondisyon. Sana di lang siya, di lang ikaw. Sana tayong lahat...

Masaya ka nga, Tama ba ang ginawa mo?

"Hindi dahil masaya ka, tama ang ginagawa mo. Katulad ng hindi dahil malungkot ka mali ang desisyon mo."                                            -billy

Maraming mga bagay ang nakapagpapasaya sa atin. Mga bagay at pangyayari na ating ginagawa upang mabigyang katuparan ang ating hangarin upang sumaya at  magpasay ng iba. Ngunit suriin nating mabuti ang mga bagay na ito kung sa tamang paraan at nasa tamang panuntunan ba ito. Kasi kung masaya ka nga o nakapagpasaya ka ng ibang tao ngunit mali ang pamamaraan mo, maganda man ang resulta, mali pa rin. Ayon nga sa kasabihan, the end does not justifies the mean.

Traitor [karma lang katapat mo]

Hirap na talaga magtiwala sa panahon ngayon. Minsan yung inaakala mo na taong mapagkakatiwalaan mo ay siya pa palang maglalaglag sayo. Akala mo sapat na yung pagkakaibigang ipinakita mo upang maging tapat sayo ngunit kapag nakatalikod ka na kung anu-ano pala ang paninirang ginagawa sayo.

Hindi mo naman alam ang kasalan mo, pero bakit ganon ang ginagawa niya sayo. Nilapitan mo siya upang kahit papano ay may mapagsabihan ka ng problema mo pero ang nangyari kumalat ang problema at ikaw pa ang naging masama.  Na para bang ginusto mo ang mga nangyari.

Buhay nga naman. Karma lang katapat ninyong lahat...

Pagkakamali Mo, Hindi ng Iba

Bakit kaya may mga taong hindi matanggap ang kanyang pagkakamali. Yun bang pilit hahanap nang ibang taong masisi upang mapagtakpan ang kanyang pagkakamali. At pagkatapos nun ay parang isang normal na bagay lang ang kanyang ginawa. At may lakas pa ng loob na humarap sayo at makipag-usap na parang walang nangyari. May konsensya pa ba siya? May guilt pa ba siyang nararamdaman?

Nakakalungkot isipin na sayo mapupunta ang lahat ng sisi gayong alam mo na hindi mo rin naman ginusto ang mga nangyayari. Na lahat kayo ay may kanya-kanyang pananagutan sa mga pangyayari. Ngunit ano ang ginawa niya, kaagad na naghugas ng kamay upang maprotektahan ang kanyang sariling interes. Sukdulang ipagkanulo ang mga kasama upang sa mata ng nakararami siya ang hero, siya ang bida,  malinis ang intensiyon at walang pagkakasala.

Yun ang akala niya. Pero ang di niya alam para sa tunay na nakakaalam, isa siyang ahas na makahanap lang ng pagkakataon ay agad kang sasakmalin. Sa mata ng tunay na nakakakilala sayo, alam nila ang iyong kapasidad na gumawa ng mga bagay at mapapagtanto nila ang totoong pangyayari. Hindi naman ikaw ang masisira. Lalabas din ang totoo sa tamang panahon.

Sabagay, pana-panahon lang yan. Ngayon masaya siya, bukas makakangiti pa kaya siya.. Mabilis na ngayon ang karma. Express kung baga. Kaya ikaw...magbago ka na... Ikaw din baka huli na.....

He is Fair in all Fairness

"You'll never know the bests of life, unless you feel the worsts of it."
                                                                                -billy

Sometimes we wonder why we suffer such kind of misery. Bakit tayo, bakit hindi sila. World is so unfair. Habang sila ay nagsasaya, ako heto pasan ang lahat ng problema sa mundo.

Pero naisip ba natin ni minsan kung ano ang dahilan kung bakit sila masaya? Marahil napagdaanan na nila ang pagiging malungkot. Hindi mo kasi malalaman na masaya ka pala kung hindi mo naranasan maging malungkot.

Lahat tayo dumadaan sa ganong stage. It depends on us how are we going to deal it. Its just a matter of choice. After all life, has a lot of good things to offer.

Celebrating Life to the fullest

In every single day of our lives, we do a lot of hard works in order to make our life worthwhile. We try to enjoy every single moment and make the most of it. We try to be the best that we can. Despite of the fact that we are bothered by different problems,within ourselves and with of the others, we are still standing to fight for what we believe is right and what is benificial not only to us but to our brothers. Win or lose, let us keep on touching the lie of others. After all, life is worth living for.

(This post has been copied from my fs account which I created barely 4 years ago. I just want to share it with you. Nakakatawa yung sentence construction ko. Adik. Haha.)

Mahal Kita Ngunit Paalam

"Hindi dahil sa iniwan ka ng taong mahal mo ay hindi ka mahalaga sa kanya. Ayaw ka lang niyang makitang laging nasasaktan habang kayo ay magkasama."

                                                                                      -billy

May mga bagay kasi na kahit anong pilit natin na manatiling atin ay sadyang hindi pwedeng maging atin. May mga pagkakataong akala natin tama na kayo ay magkasama pero ang totoo pala mas magiging maayos pala ang lahat kung iiwan ang isa't isa. Gaano man kasakit, gaano man kalungkot dapat matutunan natin itong tanggapin. Mahirap, oo, pero kayang hilumin ng panahon ang sugat na dulot nito. Kasabay nito, darating ang taong sadyang nakalaan para sayo.

Buwan ng Kwuresma

Pumasok na pala ang buwan ng kwuresma. Nagulat na lang ako pagpasok ko sa aking trabaho, may mga krus na itim sa noo ang mga tao tanda ng nagsimula na ang isa sa pinakaimportanteng panahon para sa mga katoliko. Panahon ng pagninilay-nilay sa nagdaang isang taon. Tamang panahon ng pagsusulit sa ating sarili kung makakapasa na ba tayo at makakapasok sa kanyang kahiraan.

At nitong nakaraang Friday, isang malakas na lindol ang gumimbal sa Japan, kasunod ang isang dambuhalang tsunami. Maraming buhay ang nasawi, marami ang natakot at hanggang ngaun patuloy pa ring dumarami ang natatagpuang patay.

Marami tuloy ang nag-iisip, nalalapit ang ba nag kanyang paghuhusga sa sangkatauhan?

Wala namang nakakaalam kahit isa man sa atin kung kelan ito darating..

Ang sigurado lang isa itong paalala na sa kabila ng mga karangyaan at kasikatan. May mas mataas at mas makapangyarihan pa rin sa atin.

At sa huli....tanging SIYA lang ang huhusga..,

Untitled (Blangko ang Isip, Sugatan ang Puso)

Dumating ka na ba sa point na parang ang dami mong gustong gawin pero wala kang magawa? Yun bang pagising mo sa umaga ang bigat bigat  na nang pakiramdam. Kahit anong ngiti ang gawin mo, hindi ito makita sa labi mo. Kahit anong pilit ang gawin mo sa sarili mo para sumaya, walang epekto.  Dahil ba ito sa hindi maipaliwanag na sakit na nararamdaman ng iyong puso?

Mahirap maintindihan ang mga pangyayari. Nakakaskait ng ulo (at siyempre ng puso) na kahit anong gawin mong pigil sa sarili mo na lumapit, kahit anong gawin mong iwas, siya pa rin ang binabalikan mo. Kasi nariyan din naman siya palagi sayo ngunit parang may malaking kulang sa mga ginagawa niya. May pagbabago, malaking pagbabago sa kanya. Kahit gusto mong malaman ang dahilan ng lahat, natatakot kang malaman ang mga bagay na isasagot niya kasi hindi mo alam kung kaya mo bang tanggapin ang mga bagay na malalaman mo. Gusto mong maging malinaw ang lahat ngunit takot kang baka ito na ang huli at tuluyan na siyang mawala.

Bakit ganon?  Ang hirap.........

Ganito ba ang pag-ibig???

Sana may nabibiling gamot sa botika para dito, kasi sobrang sakit talaga.

VALENTINES

February 14...................buwan ng Feb-ibig. Masaya ang lahat (ng may partner). Pero ang mga wala..... haayan na lang, isang araw lang naman yan (haha..bitter).  Mas masaya naman maging single, walang bawal. Ikaw ang boss kung baga. (at nag-sour graping pa.)

Mapupuno na naman ang mga hotel at motel sa buong Pilipinas. Ngunit ang mga walang budget, tiis sa bahay comportable na, wala pang gastos. Walang limit ang oras. Lolobo na nman ang pupolasyon ng Pilipinas. Kung ichecheck kaya ang mga data sa NSO, maramio kayang ipinapanganak ng November? (wala lang naitanong lang ng marumi kong isip.) Magkakaubusan siguro ng suppoly ng condom. (para sa ayaw magkaroon ng sabit at pag-ibig na umusbong sa maling tao at panahon.) Ingat po kayo. haha

Ang mga single naman ayon pilit isinusubsob ang sarili sa trabaho. Malibang man lang at hindi maalala ang pressure na maghanap ng partner lalo na yung mga nagkaka-edad na (ako ata yun). Bakit ba naman kasi kung kelan nalalapit ang buwan na ito saka pa naisipang maghiwalay. Hindi tuloy nakahanap ng ipapalit. Hahaha. Huwag nyu naman ako i-pressure. Nahihirapan din ako.Huhu.


Ano man ang paraan kung paano natin i-celebrate ang araw na ito, sino man ang kasama natin o nag-iisa man tayo(bitter talaga), sana sumagi sa isip natin na ang araw na ito ay hindi lang para sa mga may partner kundi para sa lahat na ayaw ng gulo. Para sa mga taong gusto ng tahimik na pamumuhay. Para sa mga taong naghahangad ng isang tahimik na bansa at mundo.


HAPPY VALENTINES!!!

It might be you

I just want to share this song to you guys. One of my favorite song originally interpreted by Stephen Bishop. Here it goes.....

Time, I've been passing time watching trains go by
All of my life
Lying on the sand watching seabirds fly
Wishing there could be someone
Waiting home for me

Something's telling me it might be you
It's telling me it might be you
All of my life

Looking back as lovers go walking past
All of my life
Wondering how they met and what makes it last
If I found the place would I recognize the face

Something's telling me it might be you
It's telling me it might be you
So many quiet walks to take
So many dreams to wake and there's so much love to make

I think we're gonna need some time
Maybe all we need is time
And it's telling me it might be you
All of my life

I've been saving love songs and lullabies
And there's so much more
No one's ever heard before
Something's telling me it might be you
Yeah, it's telling me it must be you and
I'm feeling it'll just be you
All of my life
It's you, it's you I've been waiting for all of my life
Maybe it's you Maybe it's you I've been waiting for all of my life.

Your Love is the greatest gift of all

Here's another song for you guys this Valentine. Hope you'll like it

It's not the flowers, wrapped in fancy paper
It's not the ring, I wear around my finger
There's nothing in all the world I need
When I have you here beside me, here beside me

So you could give me wings to fly
And catch me if I fall
Or pull the stars down from the sky
So I could wish on them all
But I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all

In your arms, I found a strength inside me
And in your eyes, there's a light to guide me
I would be lost without you
And all that my heart could ever want has come true

So you could give me wings to fly
And catch me if I fall
Or pull the stars down from the sky
SoI could wish on them all
But I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all

You could offer me the sun, the moon
And I would still believe
You gave me everything
When you gave your heart to me

But I couldn't ask for more'
'Cause your love is the greatest gift of all

You could give me wings to fly
And catch me if I fall
Or pull the stars down from the sky
So I could wish on them all
But I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all
Your love is the greatest gift of all
Greatest gift of all

Valentine

Let's fall in love this month of February....This is for you guys.....

If there were no words
No way to speak
I would still hear you

If there were no tears
No way to feel inside
I'd still feel for you

And even if the sun refuse to shine
Even if romance ran out of rhyme
You would still have my heart
Until the end of time
You're all i need
My love, my valentine

All of my life
I have been waiting for
All you give to me
You've opened my eyes
And showed me how to love unselfishly

I've dreamed of this a thousand times before
In my dreams i couldnt love you more
I will give you my heart
Until the end of time
You're all i need
My love, my valentine

La da da
Da da da da

And even if the sun refuse to shine
Even if romance ran out of rhyme
You would still have my heart
Until the end of time
Cuz all i need
Is you, my valentine

You're all i need
My love, my valentine

Mapaglarong Tadhana 2

Paensiya na po, natagalan ang post ng chapter na ito. I was pre-occupied with so many things to do. Maikli lang di ito. Tuyot ang utak ko ngayon. Hehehe.


-------------------------




Hindi naman kalayuan ang lugar na ito sa Maynila. Mga 3-4 na oras lang mula sa Maynila. Masaya siya habang papauwi ng bahay. Kahit pa sa malalayo siya sa pamilya, may trabaho naman siya. Makakatulong na siya sa pagpapagawa ng kanilang bahay. Pagkatapos kasi ng sunog sa kanilang lugar, hanggang ngayon hindi pa rin tapos ang kanilang bahay. Hindi mawaglit sa isip niya ang magiging buhay sa bago niyang trabaho.

Ah, bahala na.


Chapter 2




Pagkarating niya sa bahay, agad niyang hinanap ang kanyang ina. Kailangan masabi niya dito ng maayos na sa probinsya siya madedestino. Malamang na tumanggi ito. Bilang bunso sa pamilya ito ang unang beses na malalayo siya sa kanila. Pero kaylangan nilang tanggapin na malaki na siya. Unana-una kaylangan nia talagang kumita ng pera. Pangalawa gusto rin naman niyang maranasan ang mabuhay na mag-isa. Walang inaasahang tulong mula sa iba upang kahit papano, matuto naman siya sa buhay.


Natagpuan niya ang ina sa kusina at naghahanda ng pagkain para sa hapunan. 


"Nay, narito na po ako. Wala pa po ba ang Tatay?".


"Kumusta ang lakad anak? Wala pa ang tatay mo eh. Baka mayamaya lang darating na din yun. Pahinga ka muna baka pagod ka sa byahe".


"Ok naman po Nay, eto po dala ko na ang ID at uniform ko. Bukas po magsisimula na din ako". 


"Saan ka daw naman madedestino? Sana malapit lang ano, para di ka naman mahirapan". 


"Yun na nga po Nay, sa probinsya daw po ako maasign."


"Whaaaaat?", sagot ng kanyang inay.


"Grabe ka naman maka-react Nay. OA hah..Kaya nga po pagkatapos natin kumain, maghahanda na ako ng mga dadalhin kong gamit. Maaga pa ako aalis bukas. Ayoko ma-late sa unang araw ko."


"Magpapalit lang po ako ng damit nay ha. Tulangan ko kayo diyan". Kahit na ang totoo wala naman talaga siyang alam sa pagluluto. Pritong itlog at noodles lang ata ang kaya niyang lutuin. Pero pagdating naman paglilinis ng bahay diyan mo siya maasahan. Kung baga sa katulong, hindi siya pang-all-around pero pwede na.


Matapos magpalit ng damit ni Anna, agad siyang bumalik sa kusina. Wala nman siyang balak na tulungan ang ina. Gusto lang niyang tikman ang niluluto nito. 


Mayamaya lang dumating na din ang kanyang itay galing sa trabaho. Ibinalita nya kagad dito ang tungkol sa bago niyang trabaho. Masaya naman ito may trabaho na ulit siy. Yun nga lang nag-aalala din ito ng malaman na sa malayong lugar siya ma-aasign.


Habang kumakain sila, iyon pa rin ang topic ng usapan nila.


"Nak, siguardo ka bang gusto mong maasign sa probinsya. Pwede ka namang hindi tumuloy", sabi ng itay niya.


"Tay, ok lang ako. Malaki na po ako. Kaylangan ko din naman pong matuto sa buhay. Hindi naman po sa lahat ng oras nariyan kayo para sa akin. Gusto ko naman maranasan mabuhay ng sa sarili ko lang. at isa pa, ito na siguro ang panahon upang ako naman ang bumawi sa inyo, sa lahat ng mga hirap ninyo", ang sagot niya.


Dahil sa mga sinabi niyang yon ay pumayag na rin ang mga ito.


Pagkatapos niyang kumain, inihanda na niya ang kanyang mga kakailanganing gamit. Hindi naman siya magdadala ng maraming gamit, mga importanteng gamit lang ang dadalhin niya.




Isang mahabang gabi ito para kay Anna.

Hanggang Saan Para sa Pag-ibig? (inspired by the books of Bob Ong)-An Early Valentines Special

Nagising ako na masakit ang katawan... Hindi ko alam kung dahil ba ito sa panahon o sa isang pangyayaring.... haaaaa.   ewan Haizzzzt...

 

Lamig ng simoy ng hangin parang pasko lang ah. Hehe. Kaya ayan tuloy may sipon may ubo. Sinabayan pa ng dalaw ng bestfriend kong tonsilitis. Matagal-tagal na din siyang hindi dumadalaw, namiss siguro ako. Pero ako din nman namiss ko din siya. Kaya nga sinalubong ko agad siya ng partner kong si amoxicillin , ayon at nagmamadaling umalis. may pupuntahan pa ata. Hahaha. 

 

Pero itong si ubo at sipon, matigas ang ulo, ayaw umalis. Sinubukan ang payo ni John Lloyd, ayan medyo nanahimik naman. Sadyang tinatamad akong pumasok kaya napagpasyahan kong mag-undertime na lang.

 

Isa pa, sinisigawan na rin ako ng mga marurumi kong damit na labhan ko na daw sila. So,I have no other option. Wala na rin kasi akong isusuot na uniform. Kaya kahit masaya ang pakiramdam pinilit maglaba. Hindi ko nga lang alam kung malinis nga bang lahat yun. Hahaha. Sayang din kasi ang ibabayad sa laundry shop, isang C3 na yun sa jollibee. Haha

Tapos eto, sumilip sa facebook, siyempre laro ng City Ville, sayang ang unlimited plan sa SUN kung hindi gagamitin. At habang naghihintay ng energy para mkapaglaro ulit, naisipan kong bisitahin ang Billy's Corner. Matagal ko na pala di na-update ang blog ko. Two weeks na ata. Haha. Kaya ayon naisipan kong ipost dito yung nasa profile ko sa MOKO.Mobi(isang Social Networking sa mobile phone). And it goes like this.....

------------------------

Bakit ka pa susugal sa isang bagay kung sa simula pa lang, alam mong dehado ka na? Tama bang kumapit sa pag-asang sa bawat laro ay laging may JACKPOT? Handi naman karuwagan ang pagsuko kung alam mong wala ka ng pag-asang manalo.
 
Sabi nga ni Bob Ong, "Sana ang pag-ibig katulad lang ng isang pampasaherong jeep, kapag nagbigay ka ng buo may sukli pa rin kahit papaano."(May point,...isa nga pala siya sa mga paborito  kong author lalo na yung mga ideas niya sa mga aklat niya na "ABNKKBSNPLAKO" at "Bakit Baliktad Magbasa ng Libro ang mga Pilipino". Kumpleto ako ng libro nya hanggang "Kapitan Sino". Haha. Adik di ba?)


Sabi ko naman, kung maihahalintulad man ang pag-ibig sa isang jeep, at kung ang pag-ibig nga talaga ay isang jeep, gusto ko na ako lang ang pasahero nito, yun bang tipong arkilado. Magbayad man ako ng buo, at sukli man ay hindi kumpleto. Masaya naman ako. Safe pa ang puso ko.

Sumakay na lang kayo, kapag bumaba na ko. Hahaha.

Tama naman di ba? Arkilado ko na to ah.... Bakit sasakay ka pa.

Hindi sa lahat ng pagkakaton pwede ang "the more,the merrier" oh kahit pa "the most, the merriest" haha.

 

Hindi naman kaylangan ng maraming tao para bumuo ng mundo eh. Minsan kahit isa lang ang kasama mo, buo na ang mundong kayalangan mo.-Bob Ong ulit. haha

Magkaganun pa man, ano man ang dahilan natin kung bakit tayo nagmamahal, o kung sino man ang taong ating mamahalin, magtira tayo para sa ating sarili. Ipakita natin na mahal natin ang ating sarili upang mahalin din tayo ng mga taong mahal natin. Malabo ba? Haha. Kaya ninyo yan..

 

Happy Valentines Day!!! (ang aga ah)

Pag-ibig na Imortal

"Maniniwala na lang ba talaga tayo sa propesiya. ...............Paniwalaan nila ang lahat gusto nilang paniwalaan. Basta tayo, alam natin kung ano tayo, na mahal natin ang isa't isa...... kahit na ang kapalaran....di natin kaylangang sundin yung gusto niya. "Qouted from ABS-CBN's Imortal.

Love endures everything...pero hanggang saan...hanggang saan ang kaya mong isakripisyo para sa iyong minamahal. Hanggang saan ang kaya mong isakripisyo para sa pag-iibig na pinaniniwalaan mo. Handa ka bang talikuran ang lahat...handa ka bang talikuran ang iyong mundo para sa kanya. Sigurado ka ba na sapat na siya upang maging mundo  na kaylangan mo. Sapat na ba ang nadaramang pag-ibig upang harapin ang mapanghusgang lipunan at patunayang kayo ang gumagawa ng kapalaran nyu.






well...... goodluck

I'll be there (for you) by Martin Nievera

Minsan ba sa buhay mo ay naranasan mong pahalagahan ka ng isang tao ng sobra-sobra. Yun bang tipong halos pati buhay nya ay ibigay n'ya sayo. Laging nasa tabi mo through thick and thin. Yung sisiguraduhing you'll be the best that you can be everyday. I think this song fits for you.

 

I'll be there (for you)

Martin Nievera

When you wake up each mornin' 
and you feel like callin' 
I'll be there for you 
When the road seems uncertain 
And you can't stop the hurtin' 
I'll be there for you 
When there's no one beside you 
I'll be there to guide you 
Catch you each time you fall 
When the stars won't shine anymore 
I'll be there.... 


When the world is unkind 
And your dreams they need more time 
I'll be there for you 
If the rules they keep breakin' 
And the future is fadin' 
I'll be there for you 
The rainbow will end in the palm of your hand 
Don't ever let it go 


When the stars won't shine anymore 
I'll be there.... 


Who knows where we'll go 
What will tomorrow bring 
When we have each other 
Just hold on tight 
We can touch the skies and fly...... 


I'll be there for you.... 


The rainbow will end in the palm of your hand 
Don't ever let it go 
When the stars won't shine anymore 
I'll be there.... 


I'll be there....

Mapaglarong Tadhana - An Overview

Ito ang kaunaunahan kong akda sa aking blogsite at masasabing ko ring first literary piece in a novellete category. Noong nasa high school at college pa kasi ako may mga tula at maikling kwento na akong naisulat. Nakasulat na din ako ng piece for a short play noong high school which at the same time ako na rin ang nag-direk. . . At ngayon, after long years, susubukan ko ulit sumulat. Pagpasensiyahan na ninyo ang pagkapayak ng kwento at mga typographical error na makikita ninyo.


Ang kwentong ito ay hango sa tunay na buhay. Isang kwento ng pakikibaka sa buhay sa kabila ng mabibigat na pagsubok na kaakibat nito. Ito ay kwento ni Anna (hindi tunay na pangalan), ang kanyang pakikipagsapalaran, ang kanyang pagkadapa, at muling pagbangon. 


Sana'y magustuhan ninyo ito at kahit papaano ay kapulutan ng aral. 


Maraming salamat!


Billy  

Afraid for Love to fade

One of the finest songs of Jose Marie Chan. Hope you like it guys

Afraid for love to fade


my head's in a jam cant take you off my mind
from the time we met i've been beset by thoughts of you
and the more that i ignore this feeling 
the more i find my self believin'
that i just have to see you again

i can't let you pass me by 
i just can't let you go 
but i know that im much too shy to let you know
afraid that i might say the wrong
word and displease you
afraid for love to fade 
before it can come true

like a child again
im out and lost for words
how does one define a crush combine with longing
longing to posses  you oh so dearly
and im obsess by you completely
ill go mad if i cant have you

i can't let you pass me by 
i just can't let you go 

but i know that im much too shy to let you know
afraid that i might say the wrong
word and displease you
afraid for love to fade 
before it can come true

i cant let you pass me by
i just cant let you go 
let me say the things and the words to let you know
i would rather say the awkward words than to loose you 
afraid for love to fade 
before it can come true

afraid for love to fade 
before it can come true... 

Mapaglarong Tadhana 1

by: Billy Lantita


Ang kwentong inyong mababasa ay hango mula sa tunay na buhay. Ang mga pangalan ng mga taong sangkot ay sadyang binago para sa kanilang kapakanan. 




Isang araw buwan ng Marso, isang text ang natanggap ni Anna mula sa kumpanyang kanyang inaaplyan. Mula kasi ng matapos ang kanyang kontrata sa dating kumpanyang kanyang pinagtatrabahuhan ay hindi na siya umaasa na makakabalik siya dito. Isa pa, sadyang ayaw na rin niyang bumalik pa dito. Bukod  kasi sa hindi na maayos ang sahod, hindi rin maganda ang pamamalakad sa kumpanyang ito. Kung kaya nagbakasakali siyang mag-apply sa ibang kumpanya. At sa awa naman ng Diyos, heto pinagrereport na siya sa opisina ng kumapanya upang malaman kung saang branch siya madedestino at upang makuha na din ang kanyang ID at uniporme. 


Pagkatapos mabasa ang text agad siyang naghanda para sa bagong trabaho. Medyo magkahalong kaba at excitement ang kanyang nararamdam ng mga oras na yun.


"Oh anak, mukhang may lakad ka ngayon ah.Saan ka ba pupunta at mukhang gayak na gayak ka", wika ng kanyang ina. 


"Ah Nay pinagrereport po kasi ako ngayon ng kumpanyang pinag-aplayan ko. may trabaho na po ulit ako. Baka naman po may pera kayo diyan. Wala na po kasi akong pera ngayon.Kung maglalakad kasi ako baka, abutin ako ng isang linggo bago makarating dun." Pabirong sagot niya sa kanyang ina. 


Natawa ang kanyang ina sa kanyang tinuran. 


"Ikaw talagang bata ka. Oh heto, mag-ingat ka ha." Sabay abot ng pera sa kanya. 


"Opo Nay. Salamat ha. Babayaran din po kita ng bonggang-bongga kapag may suweldo na ko", sabay yakap sa ina at nagpaalam.


Habang nag-aabang ng masasakyan hindi mawala ang ngiti sa kanyang mga labi. Sa wakas makakatulong na ulit siya sa kanyang mga magulang. Bunso si Anna sa pitong magkakapatid. May asawa na ang kanilang panganay, at ang dalawa pa niyang kapatid. Ngunit hindi maiwasang humingi pa rin sa kanila ng tulong ang mga ito lalo na kung nagigipit. Hindi pa tapos ang kanilang bahay kaya kaylangan talaga niyang kumita ng pera ngayon. 


Biglang naputol siya sa kanyang pag-iisip ng mapansin niya ang isang paparating na jeep. Pinara niya ito at agad din sumakay. 


"Manong bayad po, Araneta Ave. lang po". 


Medyo maluwag ang kalsada ng mga sandaling iyon kaya naging mabilis ang kanyang biyahe. Pagkababa niya ng jeep agad siyang sumakay ng tricycle upang marating ang opisina. Pagdating niya doon sinabi niya na pinagrereport siya ngayong araw na ito. Pinaupo muna siya ng isang babae. Maganda ito at mukha namang mabait.


"Sandali lang hija ha, ihahanda ko lang yung contract mo. Ano nga palang pangalan mo? Marami kasi kayong magrereport ngayon. Ikaw pa lang ang dumarating", pagpapatuloy ng babae.


"Anna po ma'am". "Anna Marie Hernandez po".


Hinanap ng babae ang pangalan niya sa files at nagsimulang ihanda ang contract ng makita ang pangalan niya dito. Matapos ito ay iniaabot sa kanya ang kontrata. 


"Hija, ito ang kontrata, basahin mong mabuti at pirmahan mo na din", paliwag ng babae.


Tulad ng sinabi ng babae, binasa niya ito at nilagdaan. Limang buwan ang kanyang kontrata at depende sa magiging performance niya kung muli pa siya iha-hire ng kumapanya. Pagbubutihin niya ang kanyang trabaho upang mahire muli at magkaroon ng chance na maregular ang naisip niya. Nakasaad din dito ang kanyang suweldo. Hindi ito minimum ngunit mas malaki keysa sa una niyang trabaho. At ayon sa babae, may mga incentives pa rin siyang makukuha, kung pagasasamahin mo, malaki din naman. Mapapaayos na nila ang kanilang bahay. Makakatulong na din siya sa kanyang mga kapatid at mga pamangkin. 


"Anna sa probinsya ka nga pala muna namin i-aasign ngayon. Kaylangan kasi ng dagdag na tao dun para sa paparating na peak season. Huwag kang mag-alala mababait naman mga staff dun. Sila na ang bahala sa pansamantala mong tutuluyan dun. Mura lang ang renta at magkakasama din kayo kaya hindi ka matatakot. Na-inform na rin namin ang branch natin doon na magrereport ka na bukas. May bakante pa naman daw sa boarding house nila kaya doon ka na lang para magkakasama kayo", mahabang paliwag ng bababe.


Medyo nagulat siya sa sinabi ng babae. Sa simula pa lang sinabihan na sila kung handa ba silang maasign sa pobrinsya. Pumayag naman sila kasi kaylangan ng trabaho. Pero umasa pa din siya na hindi siya maaasign dito, na dito lang sa manila para kasama pa rin niya ang kanyang mga magulang. Ngunit heto na nga, sa pronbinsya siya maaasign. Nagdalawang isip kung tatanggapin niya ang trabaho. Ngunit sa huli pumayag na din siya. Kaylangan talaga niya ng trabaho.


"Ano Anna, ok lang ba sayo?"


"Opo ma'am".


"O sige, mabuti. Eto ang ID mo. bumili ka na lang ng uniform doon sa kabilang kwarto", at sinabi sa kanya kung saang probinsya siya madedestino.


Hindi naman kalayuan ang lugar na ito sa Maynila. Mga 3-4 na oras lang mula sa Maynila. Masaya siya habang papauwi ng bahay. Kahit pa sa malalayo siya sa pamilya, may trabaho naman siya. Makakatulong na siya sa pagpapagawa ng kanilang bahay. Pagkatapos kasi ng sunog sa kanilang lugar, hanggang ngayon hindi pa rin tapos ang kanilang bahay. Hindi mawaglit sa isip niya ang magiging buhay sa bago niyang trabaho.


Ah, bahala na.




Itutuloy

Miss You Like Crazy

I've recently listened to this version of Erik Santos and I am starting to like this song. hope you too. 

Miss You Like Crazy

Even though it’s been so long
my love for you keeps going strong
i remember the things that we used to do
a kiss in the rain till the sun shines through
i tried to deny it, but im still in love with you

i miss you like crazy, i miss you like crazy
ever since you went away, every hour of everyday
i miss you like crazy, i miss you like crazy
no matter what i say or do

there’s just no getting over you

i can see the love shinning in your eyes
and it comes in such a sweet surprise
if seeing is believing, it’s worth the wait
so hold on and tell me it’s not too late
we’re so good together
we’re starting forever now.

and i miss you like crazy, i miss you like crazy
ever since you went away, every hour of everyday
i miss you like crazy, i miss you like crazy
no matter what i say or do
there’s just no getting over you

just one night
and we’ll have the magic feeling like we used to do
hold on tight
and whatever comes our way we’re gonna make it through

if seeing is believing, it’s worth the wait
so hold me and tell me it’s not too late
we’re so good together
we’re starting forever now.

and i miss you like crazy, i miss you like crazy
ever since you went away, every hour of everyday
i miss you like crazy, i miss you like crazy
no matter what i say or do
there’s just no getting over you

and i miss you, baby
i miss you like crazy
no matter what i say or do
there’s just no getting over you

i miss you like crazy
i miss you like crazy baby