Untitled (Blangko ang Isip, Sugatan ang Puso)

Dumating ka na ba sa point na parang ang dami mong gustong gawin pero wala kang magawa? Yun bang pagising mo sa umaga ang bigat bigat  na nang pakiramdam. Kahit anong ngiti ang gawin mo, hindi ito makita sa labi mo. Kahit anong pilit ang gawin mo sa sarili mo para sumaya, walang epekto.  Dahil ba ito sa hindi maipaliwanag na sakit na nararamdaman ng iyong puso?

Mahirap maintindihan ang mga pangyayari. Nakakaskait ng ulo (at siyempre ng puso) na kahit anong gawin mong pigil sa sarili mo na lumapit, kahit anong gawin mong iwas, siya pa rin ang binabalikan mo. Kasi nariyan din naman siya palagi sayo ngunit parang may malaking kulang sa mga ginagawa niya. May pagbabago, malaking pagbabago sa kanya. Kahit gusto mong malaman ang dahilan ng lahat, natatakot kang malaman ang mga bagay na isasagot niya kasi hindi mo alam kung kaya mo bang tanggapin ang mga bagay na malalaman mo. Gusto mong maging malinaw ang lahat ngunit takot kang baka ito na ang huli at tuluyan na siyang mawala.

Bakit ganon?  Ang hirap.........

Ganito ba ang pag-ibig???

Sana may nabibiling gamot sa botika para dito, kasi sobrang sakit talaga.

VALENTINES

February 14...................buwan ng Feb-ibig. Masaya ang lahat (ng may partner). Pero ang mga wala..... haayan na lang, isang araw lang naman yan (haha..bitter).  Mas masaya naman maging single, walang bawal. Ikaw ang boss kung baga. (at nag-sour graping pa.)

Mapupuno na naman ang mga hotel at motel sa buong Pilipinas. Ngunit ang mga walang budget, tiis sa bahay comportable na, wala pang gastos. Walang limit ang oras. Lolobo na nman ang pupolasyon ng Pilipinas. Kung ichecheck kaya ang mga data sa NSO, maramio kayang ipinapanganak ng November? (wala lang naitanong lang ng marumi kong isip.) Magkakaubusan siguro ng suppoly ng condom. (para sa ayaw magkaroon ng sabit at pag-ibig na umusbong sa maling tao at panahon.) Ingat po kayo. haha

Ang mga single naman ayon pilit isinusubsob ang sarili sa trabaho. Malibang man lang at hindi maalala ang pressure na maghanap ng partner lalo na yung mga nagkaka-edad na (ako ata yun). Bakit ba naman kasi kung kelan nalalapit ang buwan na ito saka pa naisipang maghiwalay. Hindi tuloy nakahanap ng ipapalit. Hahaha. Huwag nyu naman ako i-pressure. Nahihirapan din ako.Huhu.


Ano man ang paraan kung paano natin i-celebrate ang araw na ito, sino man ang kasama natin o nag-iisa man tayo(bitter talaga), sana sumagi sa isip natin na ang araw na ito ay hindi lang para sa mga may partner kundi para sa lahat na ayaw ng gulo. Para sa mga taong gusto ng tahimik na pamumuhay. Para sa mga taong naghahangad ng isang tahimik na bansa at mundo.


HAPPY VALENTINES!!!

It might be you

I just want to share this song to you guys. One of my favorite song originally interpreted by Stephen Bishop. Here it goes.....

Time, I've been passing time watching trains go by
All of my life
Lying on the sand watching seabirds fly
Wishing there could be someone
Waiting home for me

Something's telling me it might be you
It's telling me it might be you
All of my life

Looking back as lovers go walking past
All of my life
Wondering how they met and what makes it last
If I found the place would I recognize the face

Something's telling me it might be you
It's telling me it might be you
So many quiet walks to take
So many dreams to wake and there's so much love to make

I think we're gonna need some time
Maybe all we need is time
And it's telling me it might be you
All of my life

I've been saving love songs and lullabies
And there's so much more
No one's ever heard before
Something's telling me it might be you
Yeah, it's telling me it must be you and
I'm feeling it'll just be you
All of my life
It's you, it's you I've been waiting for all of my life
Maybe it's you Maybe it's you I've been waiting for all of my life.

Your Love is the greatest gift of all

Here's another song for you guys this Valentine. Hope you'll like it

It's not the flowers, wrapped in fancy paper
It's not the ring, I wear around my finger
There's nothing in all the world I need
When I have you here beside me, here beside me

So you could give me wings to fly
And catch me if I fall
Or pull the stars down from the sky
So I could wish on them all
But I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all

In your arms, I found a strength inside me
And in your eyes, there's a light to guide me
I would be lost without you
And all that my heart could ever want has come true

So you could give me wings to fly
And catch me if I fall
Or pull the stars down from the sky
SoI could wish on them all
But I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all

You could offer me the sun, the moon
And I would still believe
You gave me everything
When you gave your heart to me

But I couldn't ask for more'
'Cause your love is the greatest gift of all

You could give me wings to fly
And catch me if I fall
Or pull the stars down from the sky
So I could wish on them all
But I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all
Your love is the greatest gift of all
Greatest gift of all

Valentine

Let's fall in love this month of February....This is for you guys.....

If there were no words
No way to speak
I would still hear you

If there were no tears
No way to feel inside
I'd still feel for you

And even if the sun refuse to shine
Even if romance ran out of rhyme
You would still have my heart
Until the end of time
You're all i need
My love, my valentine

All of my life
I have been waiting for
All you give to me
You've opened my eyes
And showed me how to love unselfishly

I've dreamed of this a thousand times before
In my dreams i couldnt love you more
I will give you my heart
Until the end of time
You're all i need
My love, my valentine

La da da
Da da da da

And even if the sun refuse to shine
Even if romance ran out of rhyme
You would still have my heart
Until the end of time
Cuz all i need
Is you, my valentine

You're all i need
My love, my valentine

Mapaglarong Tadhana 2

Paensiya na po, natagalan ang post ng chapter na ito. I was pre-occupied with so many things to do. Maikli lang di ito. Tuyot ang utak ko ngayon. Hehehe.


-------------------------




Hindi naman kalayuan ang lugar na ito sa Maynila. Mga 3-4 na oras lang mula sa Maynila. Masaya siya habang papauwi ng bahay. Kahit pa sa malalayo siya sa pamilya, may trabaho naman siya. Makakatulong na siya sa pagpapagawa ng kanilang bahay. Pagkatapos kasi ng sunog sa kanilang lugar, hanggang ngayon hindi pa rin tapos ang kanilang bahay. Hindi mawaglit sa isip niya ang magiging buhay sa bago niyang trabaho.

Ah, bahala na.


Chapter 2




Pagkarating niya sa bahay, agad niyang hinanap ang kanyang ina. Kailangan masabi niya dito ng maayos na sa probinsya siya madedestino. Malamang na tumanggi ito. Bilang bunso sa pamilya ito ang unang beses na malalayo siya sa kanila. Pero kaylangan nilang tanggapin na malaki na siya. Unana-una kaylangan nia talagang kumita ng pera. Pangalawa gusto rin naman niyang maranasan ang mabuhay na mag-isa. Walang inaasahang tulong mula sa iba upang kahit papano, matuto naman siya sa buhay.


Natagpuan niya ang ina sa kusina at naghahanda ng pagkain para sa hapunan. 


"Nay, narito na po ako. Wala pa po ba ang Tatay?".


"Kumusta ang lakad anak? Wala pa ang tatay mo eh. Baka mayamaya lang darating na din yun. Pahinga ka muna baka pagod ka sa byahe".


"Ok naman po Nay, eto po dala ko na ang ID at uniform ko. Bukas po magsisimula na din ako". 


"Saan ka daw naman madedestino? Sana malapit lang ano, para di ka naman mahirapan". 


"Yun na nga po Nay, sa probinsya daw po ako maasign."


"Whaaaaat?", sagot ng kanyang inay.


"Grabe ka naman maka-react Nay. OA hah..Kaya nga po pagkatapos natin kumain, maghahanda na ako ng mga dadalhin kong gamit. Maaga pa ako aalis bukas. Ayoko ma-late sa unang araw ko."


"Magpapalit lang po ako ng damit nay ha. Tulangan ko kayo diyan". Kahit na ang totoo wala naman talaga siyang alam sa pagluluto. Pritong itlog at noodles lang ata ang kaya niyang lutuin. Pero pagdating naman paglilinis ng bahay diyan mo siya maasahan. Kung baga sa katulong, hindi siya pang-all-around pero pwede na.


Matapos magpalit ng damit ni Anna, agad siyang bumalik sa kusina. Wala nman siyang balak na tulungan ang ina. Gusto lang niyang tikman ang niluluto nito. 


Mayamaya lang dumating na din ang kanyang itay galing sa trabaho. Ibinalita nya kagad dito ang tungkol sa bago niyang trabaho. Masaya naman ito may trabaho na ulit siy. Yun nga lang nag-aalala din ito ng malaman na sa malayong lugar siya ma-aasign.


Habang kumakain sila, iyon pa rin ang topic ng usapan nila.


"Nak, siguardo ka bang gusto mong maasign sa probinsya. Pwede ka namang hindi tumuloy", sabi ng itay niya.


"Tay, ok lang ako. Malaki na po ako. Kaylangan ko din naman pong matuto sa buhay. Hindi naman po sa lahat ng oras nariyan kayo para sa akin. Gusto ko naman maranasan mabuhay ng sa sarili ko lang. at isa pa, ito na siguro ang panahon upang ako naman ang bumawi sa inyo, sa lahat ng mga hirap ninyo", ang sagot niya.


Dahil sa mga sinabi niyang yon ay pumayag na rin ang mga ito.


Pagkatapos niyang kumain, inihanda na niya ang kanyang mga kakailanganing gamit. Hindi naman siya magdadala ng maraming gamit, mga importanteng gamit lang ang dadalhin niya.




Isang mahabang gabi ito para kay Anna.